Route 66 en Lake Havasu City

Na het ontbijt onze spullen weer ingepakt. Alex heeft gisteren voor 20 dollar getankt, zo weten we in ieder geval zeker dat we de bestemming morgen gaan halen. Benzine hier met goed zoeken 3.16 per gallon en waar we morgen zijn zelfs 3.06, dus daar gooien we de tank vol voor we weer teruggaan naar het dure californie 😉

Onze eindbestemming is Lake Havasu City voor onze overnachting. Maar we rijden hiernaartoe een stuk over Route 66 en bezoeken daarbij de plaatsen Seligman en Oatman.

Van Route 66 zijn niet alle stukken bewaard gebleven. Toen highway i-40 klaar was werd route 66 niet meer onderhouden. Ook wij werden vanmorgen met de routeplanner van de snelweg afgestuurd, onder de weg door en dan.......geen weg meer en een grote witte koe die ons dom aan bleef kijken. Dus terug op de snelweg en twee afslagen later wel route 66 gevonden. De weg begint met een bord route 66 waar iedereen stopt om foto's te maken. Alex maakt een praatje met twee oudere broers die op hun Harley's de route rijden. We vervolgen onze weg naar Seligman. Daar aangekomen ontdekken we een route 66 dorp met leuke authentieke gebouwen, auto' s en motoren. Alex raakt aan de praat met een cowboy die daar met twee paarden staat en voor je het weet zit hij op een paard, wandelt naar de overkant, krijgt een cowboyhoed en een geweer en is zo zelf een cowboy 😆 En zelfs Annelies heeft de paarden durven aaien. Na wat rondlopen en rondkijken in het dorpje en de winkeltjes besluiten we onze weg te hervatten.

We rijden over route 66 naar Oatman, een oud zilver mijnstadje dat nu een ghosttown is en dat bekend staat om de wilde ezeltjes die in het dorp leven. De weg er naar toe begint mooi, en er is heel weinig verkeer. We maken foto's op de weg met de bekende gele strepen in het midden. Niet lang daarna gaat de weg de bergen in en voor we het weten rijden we weer een kronkelige weg met bochten, langs afgronden omhoog. We gaan steeds hoger en als Annelies voor zich ziet hoe de weg nog hoger in bochten gaat is het echt even teveel. Gelukkig is er in een binnenbocht ruimte om te stoppen. Wat is het toch naar als je zo'n angst hebt voor hoogtes. Het kost wat tijd en overredingskracht voordat Annelies weer in durft te stappen. Nu op de achterbank, half liggend met ogen dicht. Zo is er niks om bang voor te zijn want er is wel volledig vertrouwen dat Alex ons veilig in Oatman zal brengen. Het lijkt misschien een beetje gekke construcie, maar het werkt, en zo komen we uiteindelijk in Oatman waar we graag naartoe wilden gaan.

Oatman is eigenlijk 1 grote weg midden tussen de bergen, met aan beide zijden leuke winkels en eetgelegenheden in route 66 stijl. Hier lopen vele wilde ezels, zij wonen in het dorp en in de omgeving. Sommige auto's hebben moeite de weg door te rijden, als er net een of meerdere ezels de weg blokkeren. Je moet ook opletten want de ezels zijn niet altijd vriendelijk en we zien ze ook regelmatig bokken. In het dorp ook weer een grote groep motorrijders op Harley's, dit keer uit Brazilie. We bekijken het dorp, maken veel foto's en besluiten dan koers te zetten naar onze eindbestemming vandaag, Lake Havasu City. 

De weg uit het dorp blijkt goed te doen, wel tussen de bergen, heuvels en bochten, maar geen enge afgronden of enorme hoogtes, dus we vervolgen gezellig onze weg. We hebben het er nog met elkaar over dat we niet weten hoe we het rijden en de omgeving die wij in Amerika zien goed over kunnen brengen op anderen. We maken wel veel foto's, maar deze geven niet weer wat een machtig mooi gevoel het is om hier te rijden. Het uitzicht is vaak prachtig en vooral kun je aan alle zijden zo ver kijken, dat heb je in Nederland niet. Je kijkt tientallen kilometers ver en ziet dan ook nog prachtige bergen in de verte, erg mooi. Vandaag bij route 66 veel landschap gezien met zand en losse stenen en superveel cactussen, ook mooie bloeiende ertussen.

Uiteindelijk komen we aan in Lake Havasu City. Na het inchecken doen we een boodschap in de supermarkt en bezoeken we de London Bridge. De stichter van dit stadje kocht in 1964 hier een stuk grond en kocht daarna in Engeland een oude vervallen brug. Deze brug liet hij demonteren, verschepen, restaureren en hier weer opbouwen. De brug is een exacte kopie van de London Bridge in Londen en is hier een toeristische trekpleister. 

We eten in het restaurant bij het hotel en krijgen allebei een drankje gratis. Alex neemt de steak en Annelies de meatloaf, beide met groenten, aardappelpuree en jus. Ook zit er een caesar salade bij en brood. We eten heerlijk voor een mooi klein bedrag. 

Alex doet dit keer de was, terwijl ik de foto's selecteer voor ons reisverslag. Morgen reizen we verder naar Twentynine Palms bij Joshua Tree in California, maar niet voordat we de tank hier in Arizona nog vol hebben gegooid.